آیسا فولادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
اکبر رحیمی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
آرمان راست خدیو - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

بر اساس برآوردهای صورت گرفته توسط سازمان ملل متحد تا سال ۲۰۵۰، جمعیت جهان به حدود ده میلیارد نفر خواهد رسید و شهرها به ویژه در کشورهای توسعه یافته دچار تراکم جمعیت شدید خواهند شد و از طرفی استفاده بشر از سرمایه طبیعی از ظرفیت احیاکننده سیستم های پشتیبانی حیات زمین فراتر رفته است . به دنبال این ، شرایط ناپایداری را برای مناظر شهری ایجاد می کند. ناپایداری در منظر کالبدی شهر باعث تغییر در زیستگاه گونه های جانوری و گیاهی می شود. از طریق رشد جنگل ها، زمین های کشاورزی و مراتع در مناطق حومه و برون شهری ، زیستگاههای طبیعی تکه تکه شده و تنوع زیستی به خطر می افتد. از این رو، برای رویارویی با این چالش ها، باید مناظر شهری ناپایدار موجود به مناظر پایدارتر تبدیل شود. فائو، کشاورزی شهری را به عنوان یکی از راهحل های موثر جهت پاسخ به چالش های شهری معرفی نموده است . با اذعان به نقش مهمی که زیرساخت های سبز و خدمات اکوسیستمی آنها برای محیط زیست و جوامع ایفا می کنند، اداره کل تحقیقات و نوآوری کمیسیون اروپااخیرا مفهوم راهحل های مبتنی بر طبیعت را معرفی کرده است . در عمل ، راهحل های مبتنی بر طبیعت می تواند برای کمک به پایداری منظر مورد استفاده قرار گیرد و سلامت محیط را نیز ارتقا دهد. پژوهش حاضر از نوع اسنادی و مروری است و با هدف ارزیابی نقش کشاورزی شهری به عنوان یک راه حل مبتنی بر طبیعت جهت ایجاد پایداری در فضاهای شهری تحقق می پذیرد. نتایج حاکی از آن است که از مهم ترین اهداف راهحل های مبتنی بر طبیعت توجه به پایداری منظر است و نوآوری های کشاورزی شهری به ایجاد مناظر شهری پایدار و شهرهایی با قابلیت انعطافپذیری بالاتر کمک می کند.

راه حل های مبتنی بر طبیعت ، کشاورزی شهری ، زیرساخت های سبز، منظر پایدار