سلول های خورشیدی به دلیل آلوده نکردن محیط زیست و تبدیل مستقیم انرژی خورشیدی به الکتریسیته بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. سلول های خورشیدی سیلیکونی شکننده بوده و هزینه تولید بالایی دارند، در حالیکه سلول های خورشیدی پلیمری قابلیت انعطاف داشته و هزینه کمتری برای ساخت آن ها مصرف می شود. مهم ترین و کاربردی ترین ماده مورد استفاده به عنوان الکترود در سلول خورشیدی پلیمری ایندینیوم قلع اکسید است. این ماده شکننده بوده، هزینه تولید و بهره وری آن بسیار بالاست. بنابراین نیاز زیادی به تولید الکترود منعطف در سلول خورشیدی پلیمری احساس می-شود. مواد مختلفی مانند گرافن، نانولوله های کربنی، پلیمرهای رسانا و نانوکامپوزیت های این مواد با ساختارهای فلزی و اکسید فلزیدر این زمینه مورد استفاده قرار گرفته اند. علاوه بر این جذب پایین در سلول های خورشیدی پلیمری موجب کاهش بازده در این سلول ها شده است که برای بهبود آن ها از مواد مختلفی به عنوان جزء سوم استفاده می شود. در این پژوهش تلاش می شود با ارائه ویژگی های سلول های خورشیدی،مواد جایگزین برای الکترود سلول های منعطف و مواد مورد استفاده به منظور افزایش جذب نور مورد بررسی قرار گیرند.

سلول خورشیدی منعطف، بازده، الکترود سلول خورشیدی، نانوساختارهای کربنی و فلزی، جزء سوم