هیدروژل ها، شبکه های پلیمری سه بعدی ازهموپلیمرهای ا کوپلیمرهای شبکه ای شده با توانایی جذب مقدار زیادی از آب یا سیالات زیستی هستند. هیدروژل ها با توجه به ویژگی های قابل توجهمانند تنوع در ساخت، قابلیت کنترل خواص فیزیکی، شیمیایی و زیستی آن ها، ساختار بسیار متخلخل، جذب آب بالا، زیست سازگاری بسیار عالی و شباهت با ماتریس خارج سلولی، از جمله مهم ترین زیست مواد با کاربردهای بالینی و دارویی هستند که به طور گسترده در تحقیقات دانشگاهی و صنعتی بررسی شده اند.ازجمله روش های نوظهوربرای توسعه کاربردهیدروژل ها، بهبودخواص وغلبه برمحدودیت های ذاتی هیدروژل های پلیمری نظیر استحکام مکانیکی پایین، افزودن نانوذرات درشبکه هیدروژل است. کامپوزیت کردن آن ها با نانوذرات سرامیکی مانند نانوذرات خاک رس، شیشه های زیستی و هیدروکسی آپاتیت روشی مناسب برای دست یابی به نانوکامپوزت های هیدروژلی با خواص فیزیکی، شیمیایی و زیستی مناسب و منحصربه فرداست. در این مقاله، اصول هیدروژل ها و نانوذرات سرامیکی به طور مختصر ارائه شده است؛ سپس به دستاوردها و پیشرفت های اخیر در طراحی، سنتز وکاربردهای نانوکامپوزیت های هیدروژلی حاوی نانوذرات سرامیکی به ویژه شیشه زیست فعال با تاکید بر مهندسی بافت استخوان پرداخته شده است.

نانوکامپوزیت، هیدروژل، مهندسی بافت استخوان.