هادی پردل - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
محمد مهدی مومنی - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
محمد حسین کاظمی پور - کارشناسی ارشد مدیرت آموزشی، موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی، قم، ایران
علیرضا هامون گرد - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشکده اصول الدین، قم، ایران.

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی  آموزش مهارت خود کنترلی مبتنی بر مدرسه بر افزایش مسئولیت پذیری و نشاط اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام شد. روش ها: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانش آموزان پسر دبیرستان های استان قم بود که ۵۰ نفر از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۲۵ نفری به صورت کاملا تصادفی دسته بندی شدند. دانش آموزان گروه آزمایش  در ۸ جلسه برنامه آموزش خود کنترلی مبتنی بر مدرسه شرکت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. قبل و بعد از اجرای مداخله، هر دو گروه با استفاده از مقیاس مسئولیت پذیری کالیفرنیا و نشاط اجتماعی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مهارت خود کنترلی مبتنی بر مدرسه تاثیر معناداری بر افزایش مسئولیت پذیری و نشاط اجتماعی دانش آموزان دارد (۰۱/۰ P<). نتیجه گیری:یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که آموزش مهارت خود کنترلی می تواند به عنوان مداخله ای موثر در افزایش مسئولیت پذیری و نشاط اجتماعی در دانش آموزان باشد.

مهارت خود کنترلی, مسئولیت پذیری, نشاط اجتماعی, دانش آموزان