زینب اقارب پرست - کارشناسی ارشد، روان شناسی بالینی گرایش خانواده، دانشگاه غیرانتفاعی علم و فرهنگ، تهران، ایران
نازنین عابد - استادیار، گروه روان شناسی، هیات علمی گروه روان شناسی دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران

هدف: تنظیم هیجانی و ناگویی هیجانی مادر در کیفیت ارتباط وی با فرزند اثر دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی­گری خودکارآمدی والدینی در تنظیم هیجانی و ناگویی هیجانی با ارتباط والد-کودک در مادران مجرد بود.روش ها: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین منظور، تعداد ۲۰۰ مادر مجرد دارای فرزند ۳-۱۶ ساله ساکن تهران در سال ۱۳۹۹، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه های ارتباط والد-کودک پیانتا (CPRS)، تنظیم هیجان گراس (ERQ)، ناگویی هیجانی تورنتو (TAS) و خودکارآمدی والدینی دومکا (PSAM) را از طریق لینک مجازی پاسخ دادند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش های همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد بین ناگویی هیجان و ارتباط والد-کودک رابطه معنادار و غیرمستقیم وجود دارد (۰۵/۰>P). بین تنظیم هیجان با زیرمقیاس صمیمیت از ارتباط والد کودک رابطه معنادار و مستقیم و با زیرمقیاس وابستگی رابطه معنادار و غیرمستقیم وجود داشت (۰۵/۰>p). همچنین خودکارآمدی والدینی با ارتباط والد-کودک و با تنظیم هیجانی، رابطه معنادار و مستقیم و با ناگویی هیجانی رابطه معنادار و غیرمستقیم داشت و تنظیم هیجان و ناگویی هیجان با میانجی­گری خودکارآمدی والدینی اثر غیرمستقیم و معنادار با ارتباط والد کودک دارد.نتیجه گیری: خودکارآمدی والدینی در تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی با ارتباط والد-کودک، نقش میانجی­گر دارد؛ بنابراین می توان با آموزش روش های تنظیم هیجانی و بهبود ناگویی هیجانی خصوصا به مادران مجرد که تنیدگی والدینی بیشتری را متحمل می­شوند، به ارتقای خودکارآمدی والدینی و ارتباط والد-کودک، کمک کرد.

تنظیم هیجانی, ناگویی هیجانی, خودکارآمدی والدین, مادران مجرد