مسعود حامدی فر - کارشناسی، آموزش فیزیک، دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی شیراز
محمد مولایی پارده - کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران
ابوذر شفیعی مادوانی - کارشناسی، مکانیک سیالات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نی ریز،
رضا سهیلی مهر - کارشناسی، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور شوشتر
حمید پیری - کارشناسی، ریاضی، دانشگاه بوعلی همدان

مشارکت فراگیران در فعالیت های کلاسی به عنوان پیش نیاز پیشرفت تحصیلی بهتر در نظر گرفته می شود (موری، ۱۹۹۷). این مطالعه مشارکت کلاسی یادگیرندگانی را که توسط معلمانی آموزش داده می شود که روش های تدریس یادگیری فعال (با جذب بالا) را در مقایسه با آن هایی (معلمان) که تاثیر روش شناسی تدریس یادگیری فعال بر مشارکت یادگیرنده را بسیار پذیرفته بودند، بررسی کرد. یک روش نمونه گیری هدفمند برای انتخاب ۴۲ معلم برای شرکت در مطالعه مورد استفاده قرار گرفت (۲۱ نفر از آنها، پس از اینکه بازرسان مدرسه به عنوان معلمان با جذب بالا در یادگیری فعال طبقه بندی شده بودند، در حالی که ۲۱ نفر دیگر کم جذب بودند). این مطالعه تایید کرد که در یک پیوستار بین رویکردهای آموزشی توضیحی و اکتشافی، معلمانی که روش شناسی یادگیری فعال را بسیار پذیرفته بودند، در مقایسه با معلمانی که به طور کامل آن را نپذیرفته بودند (۵۴.۵% در مقابل ۲۵%)، روش های آموزشی را اتخاذ کردند که به سمت دومی گرایش داشت. دانش آموزانی که توسط معلمان با جذب بالا تدریس می شدند در یادآوری محتوای درسی بهتر از دانش آموزانی بودند که توسط معلمان کم جذب تدریس می شدند. علاوه بر این، دانش آموزانی که توسط معلمان با جذب بالا آموزش داده می شوند، در مقایسه با دانش آموزانی که توسط معلمان با جذب پایین آموزش داده می شوند، دارای نمره قبولی بالاتری هستند.

یادگیری فعال، جذب بالا و کم، مشارکت فراگیر دانش آموزان