مریم انصاری - استادیار، علوم تربیتی و روان شناسی
رسول دانش - دانشجوی ارشد، تاریخ و فلسفه آموزش وپرورش(گرابش تعلیم و تربیت اسلامی) دانشگاه پیام نور قهدریجان، اصفهان، ایران

گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از نظریه ادبی جدا کرد. اگر نظریه ادبی به قاعده درآوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظریه پردازانه نیست.از نظر گادامر فهم اثر تاریخ است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می گوید که علم تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی کنند و از خود قواعدی بر جای نمی گذارند.گادامر اشاره کانت در کتاب نقد قوه حکم را برای نظریه استعاره از عمیق ترین اشارت می داند که طبق آن استعاره اصولا دو محتوا را به هم مانند نمی کند بلکه تامل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.گادامر تعارض مطلق بین سنت و عقل را نمی پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول اخلاقی مبتنی بر سنت است. او می گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی شوند و با بصیرتی آزاد پدید نمی آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند. در این مقاله به صورت مروری تلاش شده است تا نظریات گادامر در مورد اهمیت آموزش فلسفه کودکان بیان شود.

آموزش فلسفه، گادامر، کودکان