لطف الله ملکی - دانشجویان دکتری جغرافیا و برنامهر یزی روستایی
بهرام ایمانی
ابراهیم خلیفه - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی

بررسی روند تحولات تاریخی برنامه ریزی توسعه روستایی درایران نشان میدهد که عوامل مختلفی بویژه غلبه رویکرد بخشی برنامه ریزی ازبالا به پایین عدم توجه به لزوم مشارکت مردم درمراحل مختلف سیاست گذاری برنامه ریزی طراحی اجرا و ارزیابی و عدم توجه به توسعه متوازن و یکپارچه شهری روستایی منجر به عدم تحقق توسعه روستایی و تشدید نابرابری های فضایی درسطوح محلی منطقه ای و ملی گردیده است درواقع معضلات ساختاری در عرصه های روستایی ناشی ازعوامل درونی و بیرونی به صورت چالشهای مدیریتی محیطی - اکولوژیک و اجتماعی - فرهنگی اقتصادی و کالبدی - فیزیکی تجلی یافته و زمینه ناکارامدی اداری بی انگیزگی درتولید و مکشلات اقتصادی دوگانگی و تعارض دربافت تضادهای اجتماعی و مسائلی از این قبیل را فراهم نموده است و درنهایت منجر به عدم تمایل جمعیت به ماندگاری درسکونتگاه های روستایی و ناپایداری گردیده است پژوهش حاضر ازطریق روش توصیفی تحلیلی سعی برآن دارد تا به بررسی چالشها و موانع ساختاری موجود درزمینه دستیابی به توسعه پایدار روستایی درکشور و ارایه پیشنهادها و راهکارهای نظری عملی درراستای چاره جویی برای رف کاهش و یا تعدیل معضلات موجود بپردازد.

آسیب شناسی، برنامه ریزی، چالشهای ساختاری، توسعه روستایی، ایران