سیدابوالفضل موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش مهندسی و مدیریت منابع آب، دانشکده مهندسی شهید نیکبخت، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
غلامرضا عزیزیان - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی شهید نیکبخت، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
محمودرضا ملائی نیا - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل، زابل
عبدالرحمان مصطفایی - استادیار گروه مهندسی نقشه برداری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل، زابل

سیل به عنوان یکی از مهیب ترین بلایای جهان، همواره خسارات فراوانی را در پی داشته است. از این رو همواره محققین کوشیده اند با توسعه روش هایمختلف رفتار سیلاب را پیش بینی نمایند و از میزان آسیب های آن بکاهند. یکی از موضوع های مهم در بحث سیلاب، روندیابی سیلاب است کهروشهای تعیین آن از دیرباز تا کنون تکامل بسیاری یافته است. رودخانه سیستان همواره سیلاب های خسارت باری تجربه کرده است. دراین پژوهش،ابتدا داده های موردنیاز گردآوری، سپس روند سیل با استفاده از روش روندیابی ماسکینگام غیرخطی و نرم افزار HEC-RAS ، با تعریف ضریبمانینگ و شرایط مرزی برای نرمافزار و وضعیت رودخانه برای دوره بازگشت های ۱۰ و ۵۰ ساله در شرایط عدم وجود سدها بررسی شد. یافته ها نشانمیدهد که با افزایش دوره بازگشت، دبی اوج و عمق آب در پایین دست رودخانه افزایش مییابد. بنابراین، لازم است تا در نقاط تعیین شده، بااستفاده از راهکارهای مدیریت سیلاب، از بروز آسیب های احتمالی جلوگیری گردد.

روندیابی سیلاب، رودخانه سیستان، ماسکینگام غیرخطی