رضا میرزائی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
سیدفرهاد موسوی - استاد، گروه مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
خسرو حسینی - استاد، گروه مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
فرهاد چوبی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

جریان آب پیرامون سازه های هیدرولیکی ساخته شده در رودخانه ها و کانال ها سبب آبشستگی می گردد. چنانچه آبشستگی به پی سازه برسد،پایداری سازه ها در معرض خطر قرار می گیرد. بنابراین تخمین حداکثر عمق آبشستگی و میزان گسترش چاله آبشستگی برای طراحی ایمن واقتصادی سازه های هیدرولیکی حائز اهمیت است. حوضچه استغراق پایین دست جتهای متقاطع متقارن با بستر رسوبی چسبنده یکی از مواردی استکه آبشستگی در آن دارای اهمیت میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی آزمایشگاهی ابعاد آبشستگی جت متقاطع متقارن روی بستر رسوبی چسبندهدر رطوبت های ۱۳ ، ۱۶ و ۱۹ درصد و زوایای برخورد ۴۵ ، ۷۵ و ۱۰۵ درجه میباشد. پارامترهای دبی، زوایه قائم، عمق پایاب، فاصله برخورد جت هاتا سطح آب و انرژی تراکم ثابت درنظر گرفته شده اند. خاک رس مورد استفاده در صنعت ساختمان که حاوی ۹۰ درصد رس و سیلت و ۱۰ درصدماسه ریز میباشد، برای انجام آزمایش ها درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد با افزایش زاویه برخورد جتها و رطوبت خاک ابعاد حفره آبشستگیکاهش مییابد. بطوریکه زاویه برخورد ۱۰۵ درجه جتها در مقایسه با زاویه برخورد ۴۵ درجه، در هر سه رطوبت خاک، عمق حفره آبشستگی رابیش از ۹۷ درصد و در مقایسه با زاویه برخورد ۷۵ درجه نیز بیش از ۳۵ درصد کاهش میدهد. علاوه براین، افزایش رطوبت از ۱۳ به ۱۹ درصد، بیشاز ۱۹ درصد عمق حفره آبشستگی را کاهش داده است.

زاویه برخورد، آبشستگی، جت های متقاطع، بستر رسوبی چسبنده، حوضچه استغراق