مهدی قانع - کارشناسی ارشد، مهندسی برق، دانشگاه آزاد اسلامی علوم تحقیقات
محمد جعفر حبیبیان - دکترا، مهندسی برق، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران
عبدالعظیم برزگری - کارشناسی ارشد انرژی ، دانشگاه تبریز
محمدصادق دهقان - کارشناسی ارشد الکترونیک قدرت ، دانشگاه آزاد اسلامی
سیدمهدی حسینی - دکترا، مهندسی مکانیک گرایش تبدیل انرژی، دانشگاه سمنان
حسین بیشه - کارشناسی ارشد مکانیک ، دانشگاه تربیت مدرس

در سامانه های رونده جهت حفظ تعادل از دو پروانه که به صورت عکس یکدیگر می چرخند استفاده شده و از یک موتور معکوسگرد برای چرخش آنها استفاده می شود. در این سامانه ها معمولا محدودیت وزن وجود دارد و موتور طراحی شده باید دارای بیشترین چگالی توان باشد. با افزایش توان در موتورهای مغناطیس دائم جریان موتور افزایش می یابد. در این صورت با توجه به محدودیت جریانی کلیدهای الکترونیک قدرت امکان طراحی موتور به صورت سه فاز وجود ندارد. افزایش تعداد فاز یکی از راه های کاهش جریان موتورهای توان بالا است. در این مقاله به طراحی بهینه یک موتور مغناطیس دائم سنکرون پنج فاز معکوسگرد پرداخته می شود. برای این کار با استفاده از روابط الکترومغناطیسی حاکم، موتور به صورت تحلیلی مدلسازی شده و از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک جهت بهینه سازی وزن آن استفاده می گردد. جهت تایید نتایج تحلیلی، موتور طراحی شده در نرم افزار اجزاء محدود ماکسول شبیه سازی شده است و با نتایج تحلیلی مقایسه می گردد. نتایج حاصل نشان دهنده صحت مدلسازی می باشد.

موتور مغناطیس دائم، معکوس گرد، موتور پنج فاز، الگوریتم ژنتیک، چگالی توان بالا