سیده صغری موسوی اول - کارشناس علوم تربیتی
راضیه کریمی سفید دشتی - کارشناس ارشد فیزیک ماده چگال
رحیم میرزایی - کارشناس مکانیک

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی کاربرد فناوری آموزشی در فرایند تدریس بر یادگیری می باشد. روش مورد استفاده در انجام این پژوهش ، توصیفی از نوع تحلیل - اسنادی است و جامعه آن را کلیه اسناد مربوط به موضوع ، شامل نوشتاری (کتاب ها، مقالات و. . .) و غیرنوشتاری (سایت ها) در بر می گیرد. بر این اساس، به کارگیری فناوری و تکنولوژی آموزشی در کلاس درس به منظور افزایش مشارکت دانش آموزان و همچنین توانمندسازی معلمان ضروری است. دسترسی بیشتر به فناوری این امکان را برای دانش آموزان فراهم می کند که به طیف وسیعی از اطلاعات دسترسی داشته باشند. نتایج این پژوهش بر آن است که فناوری آموزشی می تواند نقش مهمی در بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان ایفا کند. از جمله این اثرات می توان به افزایش تعامل، تحرک و تمرکز دانش آموزان اشاره کرد. اما اثربخشی استفاده از فناوری آموزشی در تدریس به شرایط محیطی و روش های استفاده از آن بستگی دارد. به طور کلی، پژوهش ها نشان می دهند که تلفن همراه، رایانه، نرم افزارهای آموزشی و ابزارهای مرتبط دیگر می توانند به عنوان ابزارهای موثری در فرایند تدریس به کار گرفته شوند که منجر به ارتقای کیفیت و کارایی آموزش می شود.

کاربرد فناوری آموزشی، تدریس، یادگیری