سید محسن حسینی - دانشجوی ترم آخر فوق لیسانس کارگردانی نمایش شیراز دانشکده هنر و معماری واحد صدرا آزاد

زندگی و حیات انسانی، حیاتی است در دل فاجعه. انسان بالاخص انسان مدرن، تحت هجمه های سهمگین عصر مدرن،تکنولوژی و ایدئولوژی های نوین بیش از هر زمانی در لابلای آنچه گیدنز گردونه خرد کننده می نامد، له شده است. در این میانانسان مدرن کرد تحت تاثیر سیاست های سرکوب گرانه ی دولت بعث، به شدت با آنچه میتوان تجربه ی فاجعه نامید، همآغوششده است. ادعای به تصویر کشیدن و یا بیان و روایت فاجعه، بالاخص در دوران معاصر پس از جنگ ها و کشتارهای خونین ونسل کشی های بعثی ها در طی دو عملیات حلبچه ۱۹۸۸ .م و انفال ۱۹۸۸ .م، همیشه مورد توجهی فیلمسازان کرد بوده است.بازروایی خاطرات بازماندگان جنگ به میانجی آثار داستانی و مستند این فیلمسازان، سرفصل نوینی از تاریخ این مردمان پس ازفاجعه است. فیلم سینمایی زمزمه با باد، آثار کارگردان کردی است که سعی کرده در لابلای تک گویی ها، ایماژها، روایتهایشیزوئید و ازهم گسیخته به روایت زندگی و حیات مردمان پس از فاجعه بپردازد. در این نوشتار سعی شده است تا با بیان ساختتماتیک و روایت شناسی این آثار به روایت فیلمیک از فاجعه ی انفال پرداخته شود.

فاجعه،شلمچه،شهرام علیدی،کرد