شهلا وکیلی
حسین عباسی
نرگس قدری حصاری

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر طرحواره درمانی بافتاری بر خودمهارگری است. روش این پژوهش نیمه ازمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنانی که به دلیل اختلاف و تعارضات زناشویی در آستانه طلاق بوده و به مراکز مشاوره شهر مشهد در سه ماهه اول سال ۱۴۰۲ مراجعه نموده آند، تشکیل دادند. افراد نمونه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس بصورت تصادفی در دو گروه ازمایشی و کنترل ۱۵ نفر برای هر گروه قرار داده شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه خودمهارگری تانجنی و همکاران ۲۰۰۸ استفاده شد و گروه آزمایش طی ۷ جلسه ۹۰ دقیقه ای در معرض آموزش طرحواره درمانی بافتاری براساس پروتکل درمانی رودیگر، استیونز، بروکمن ۲۰۱۸ به صورت گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. به منظور تحلیل داده های بدست آمده از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش طرحواره درمانی بافتاری بر خودمهارگری زنان متقاضی طلاق تاثیر دارد.

طرحواره درمانی، بافتاری، خودمهارگری، زنان متقاضی طلاق