الهام ستاری - دانشجوی دکتری، گروه علوم سیاسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
ارسلان قربانی شیخ نشین - استاد، دانشکده روابط بین الملل، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
رضا سیمبر - استاد، دانشکده علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

هدف پژوهش حاضر واکاوی سیاستگذاری فرهنگی در مساله آسیب های اجتماعی، با مطالعه عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت حسن روحانی است. بدین منظور با طرح این سوال اصلی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت حسن روحانی با برخورداری از مولفه هایی مانند فرهنگ، هنر، دین و رسانه برای مساله آسیب های اولویت دار (اعتیاد، فضای مجازی و فساد اخلاقی، طلاق، حاشیه نشینی و نقاط بحرانی شهری) چگونه عمل کرده است؟ از طریق نمونه گیری هدفمند، اطلاعات ۱۷ نفر از افراد صاحب منصب در حوزه های فرهنگی و اجتماعی با مصاحبه های نیمه ساختاریافته گردآوری و تجزیه و تحلیل شد. همچنین با استفاده از روش نظریه برخاسته از داده، مدل صحیح سیاست گذاری فرهنگی در مساله آسیب های اجتماعی طراحی گردید. در تحقیق حاضر، مقوله های تضادهای قومی و مذهبی، توسعه فعالیت های قرآنی، ظرفیت ها و قابلیت های فرهنگی و سرزمینی، توسعه نهاد خانواده، جایگزینی ارزش های انقلابی به جای ارزش های لیبرالی و سکولار و فقدان شناخت منظومه فکری امام و رهبری در متولیان فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان داد که مدل سیاستگذاری فرهنگی از سوی خبرگان باید مطابق با راهبردهای مبتنی بر پاسخ به نیاز مخاطب صورت گیرد، تا ضمن کمک به مساله آسیب های اجتماعی، به افزایش سرمایه و اعتماد اجتماعی، نشاط و امید اجتماعی، بهبود حکمرانی خوب در حوزه های فرهنگی، هنری، رسانه ای، توسعه فرهنگ دینی و دستیابی به جامعه ای اخلاقی و دیندار منجر شود.

سیاستگذاری فرهنگی, آسیب های اجتماعی, وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی, دولت دوازدهم, دولت اصلاحات, حسن روحانی