خدیجه یوسفی - آموزگار پایه پنجم، مدرسه ابتدایی شادروان محمدرضا سجادی، شهرستان لار

تدریس بخشی از آموزش است و همچون آموزش یک سلسله فعالیت های منظم ، هدفدار واز پیش تعیین شده را در بر می گیرد و هدفش ایجاد شرایط مطلوب یادگیری از سوی معلم است . به آن قسمت از فعالیت های آموزشی که به وسیله ی رسانه ها و بدون حضور و تعامل معلم با دانش آموزان صورت می گیرد به هیچ وجه تدریس گفته نمی شود. بنابر این آموزش معنایی عامتر از تدریس دارد . به عبارت دیگر می توان گفت هر تدریسی آموزش است ولی هر آموزشی ممکن است تدریس نباشد. همه ی ما دوران تحصیل و مدرسه ی خود را به یاد داریم . کلاس های پرجمعیتی که هر نیمکت با زحمت چند دانش آموز را در خود جای می داد. زمانی که زنگ املا فرا می رسید، معلم می گفت : »بچه ها! نفرات وسط هر نیمکت بیرون بیایند و روی زمین بنشینند. بچه هایی هم که در نیمکت نشسته اند، کیف هایشان را روی نیمکت بگذارند. سرمیزی ها سرمیز. ته میزی ها هم ته میز « کوهی از کیف بر روی میزها قرار می گرفت تا مبادا دانش آموزی سرخود را حرکت دهد و چشمش به املای دیگری بیفتد. سپس معلم با حالت دستوری و کلمه به کلمه ، متن املا را می خواند. هدف از انجام این پژوهش چگونگی رفع اختلال دیکته نویسی دانش آموز کلاس سوم ابتدایی می باشد. روش های به کار گرفته شده سبب تغییر در نگرشها و مهارت نوشتن املا در دانش آموزان شده است ؛ ثانیا اقدامات صورت گرفته میزان اثربخشی راه کارهای انجام شده را افزایش داده و موجب تقویت دقت و تمرکز و استعدادهای نهفته دانش آموزان گردیده است به طوری که بسیاری از آنان جهت نوشتن املا، بی تاثیر می کرد.

اختلال یادگیری ، دیکته نویسی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان.