محمد زینالی - دانشجوی دکتری رشته حقوق بین الملل، معاون و جانشین شهردار سردرود

باتوجه به اینکه تمرکز اقتصاد جهانی در شهرها بوده و تقریبا ۸۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می دهند. انتظار می رود جمعیت فعلی شهری با حدود ۳.۹ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۶.۳۴ میلیارد نفر افزایش یابد. شهرهابیش از دو سوم انرژی جهان را مصرف می کنند و بیش از ۷۰ درصد از انتشار گاز دی اکسید کربن جهانی را تشکیلمی دهند. این رشد سریع جمعیت همراه با اثرات تغییرات آب و هوایی» به ویژه در بازارهای نوظهور و اقتصادهایدرحال توسعه، فشار قابل توجهی بر زیرساخت های موجود وارد می کند و سرمایه گذاری قابل توجهی در انرژی های جدید،آب و فاضلاب، حمل ونقل و زیرساخت های دیگر می طلبد. اهداف توسعه پایدار (SDGs) به این جالش های جهانی می پردازدو مشخص می کند که چگونه می توان به اینده ای بهتر و پایدارتر برای همه دست یافت و خوش بین بود. از جمله نقش مهمیکه زیرساخت های یایدار در مبارزه با تغییرات اقلیمی و تقویت تاب آوری در شهرها برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار،نیاز روزافزونی به همکاری بیشتر دولتی و بخش خصوصی برای دستیابی به مقیاس سرمایه گذاری مورد نیاز وجود دارد.

سرمایه گذاری، تامین مالی، توسعه پایدار، مشارکت دولتی- خصوصی، بانک های توسعه یافته چندجانبه