حاشیه نشینی و تاثیرات آن بر امنیت اجتماعی شهروندان ، مطالعه موردی (ناحیه سیزدهم شهرداری شهر کابل )

جهان به سرعت در حال گسترش زندگی شهری است، شهرنشینی و تمایل افراد به سکونت در محیط های شهری از پدیده های مهمی است که در قرون اخیر در زندگی اجتماعی و اقتصادی درکشورهای مختلف جهان رخ داده است و رشد بی رویه شهرنشینی و مهاجرت های بدون برنامه ریزی در شهرها موجب بروز بحران های بسیاری ازجمله ناامنی برای ساکنین این مناطق شده است، کلان شهر کابل درنتیجه رشد گسترده کالبدی و جمعیتی خود به دلیل مهاجرت های انبوه، درگیر مسائل خاصی شده اند که از آن میان رشد حاشیه نشینی و به تبع آن اختلال امنیت در محلات شهری به عنوان یکی از مسائل مهم بروز و ظهور کرده است، بر این اساس هدف اساسی این پژوهش بررسی رابطه بین حاشیه نشینی و امنیت اجتماعی در ناحیه سیزدهم شهر کابل بوده و به تبع آن تاثیرگذاری شاخص های حاشیه نشینی بر امنیت اجتماعی شهروندان در این ناحیه موردبررسی قرارگرفته است، روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات بر اساس روش میدانی( توزیع پرسشنامه ها، مصاحبه و مشاهدات عینی ) می باشد، حجم نمونه بر اساس حجم نمونه گیری کوکران که برابر با 380 نفر از ساکنان محلات ناحیه سیزدهم درنظرگرفته شده است، داده های پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss و تحلیل عاملی بدو روش آمار توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل شده اند و سپس با استفاده از مدل سوات به ارائه راهبردهای مناسب با موضوع پرداخته شده است، بنابراین با بررسی های صورت گرفته و نتایج به دست آمده به این نتیجه دست یافتیم که میان حاشیه نشینی و امنیت اجتماعی شهروندان ناحیه سیزدهم شهر کابل رابطه مثبت و وجود دارد و همچنان میان شاخص های حاشیه نشینی اعم از وضعیت محیط زیست، وضعیت معیشتی، امکانات و خدمات شهری، وضعیت اجتماعی-فرهنگی و امنیت اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بدین معنا که برای بهبود امنیت اجتماعی در این ناحیه این متغیرها موردتوجه دولت و نهاد شهرداری قرار بگیرد.