مرتضی خشایی پور - کارشناس ارشد مهندسی و برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه علم و صنعت، معاو
پریسا سادات میرجعفری - کارشناس ارشد مهندسی و برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه صنعتی شریف، مدی
مطهره آهنگر - کارشناس ارشد مهندسی و برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه آزاد اسلامی
مهری بهرامی - کارشناس ارشد مهندسی و برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه علم و صنعت

در سراسر دنیا مبحث حمل و نقل و ترافیک شهری از جایگاه ویژهای در مدیریت و برنامه ریزی شهری برخوردار است. پرداختن به مسئله ترافیک شهری از دو جنبه قابل تامل است، هزینه های مصرف سوخت بیشتر، مسایل زیست محیطی و استهلاک بیشتر و همچنین هزینه های فرصت ناشی از اتلاف وقت. شهر تهران نیز با جمعیت ساکنین حدود 8 میلیون نفر بزرگترین کلان شهر کشور و خاورمیانه است که با مشکلات جدی و عدیده ای در سیستم حملونقل خود مواجه است. آنچه که تاکنون در تهران بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، راهکار توسعه فضای خیابانها و بزرگراه ها بوده است. این راهکار هزینه های زیادی را به دنبال خواهد داشت. در برنامه ریزی ترافیک شهری توجه به بهره وری فضای محدود خیابانها مقوله بسیار مهمی است. ایجاد خطوط برگشت پذیر از جمله راهکارهای به کار گرفته شده برای مدیریت شبکه معابر و استفاده بهینه از ظرفیت آنها در بسیاری از شهرهای دنیا بوده و سابقه استفاده از آن به بیش از 70 سال برمیگردد. این مطالعه به ارایه روش شناسایی معابر مستعد اجرای خطوط برگشت پذیر پرداخته و با پیادهسازی آن در شهر تهران پس از تعیین محورهای مستعد، به اثر سنجی ترافیکی این طرح در بزرگراه همت به عنوان مطالعه موردی پرداخته است.

خطوط برگشت پذیر، جهت اوج، مدل سازی ترافیکی، مدیریت شبکه معابر