هادی حیدری - کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف
مریم هویت طلب - مربی دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف
محمود رضا آذغانی - استادیار دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی سهند
مسعود رمضان زاده - کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شریف

در سالهای اخیر، وسایل کمکی پوشیدنی برای جلوگیری از کمردرد مورد استفاده قرار گرفتهاند که به طور قابل توجهینیروهای مورد نیاز برای عضلات ارکتور اسپاین را کاهش دادهاند. در این مطالعه، با بررسی نواقص موجود در وسیله کمکی قابل نصب برروی بدن، یک وسیله کمکی قابل پوشیدن (WAD) بهبود و ساخته شد. گشتاورهای وارد بر کمر، با استفاده از مدلسازی در دو حالت با و بدون استفاده از وسیله کمکی بدست آمدند همچنین نیروهای فشاری و برشی وارد بر کمر و سطح فعالیت عضلات با استفاده از نرم افزار Anybody در دو حالت بدست آمدند. برای صحهگذاری از الکترومایوگرافی عضلات استفاده شد. نتایج مدلسازی نشان دادند که گشتاورهای وارد بر کمر، با استفاده از وسیله کمکی 23%-15 کاهش یافتند. نتایج حاصل از مدل Anybody نشان دادند که نیروهای فشاری و برشی با استفاده از وسیله کمکی به ترتیب 24% و 29% و همچنین فعالیت عضلانی با استفاده از این وسیله کمکی 26%-18 کاهش یافتند. نتایج حاصل از الکترومایوگرافی نشان دادند که با استفاده از این وسیله کمکی، فعالیت عضلات ارکتور اسپاین کمری و توراسیک و لتیسموس دورسی 24%-16 کاهش یافتند. فعالیت عضلات رکتوس ابدامینوس با استفاده از این وسیله کمکی 10% افزایش یافت.

الکترومایوگرافی، گشتاور وارد بر کمر، فعالیت عضلانی، مدلسازی، وسیله کمکی قابل پوشیدن