خدیجه قنبری - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگ
عبدالعلی شجاعیان - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
سمیه فهیم - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگ

گشنیز Coriandrum sativum L. یکی از سبز یهای برگی خانواده چترسانان با تنوع وسیعی از موارد مصرف بویژه خواص دارویی فراوان م یباشد. در مورد کاربرد نشانگرهای مولکولی در گشنیز، گزارش کمی وجود دارد. در این تحقیق نشانگر مولکولی SRAP برای ارزیابی تنوع ژنتیک برخی از توده های بومی گشنیز ایران مورد بهره برداری قرار گرفت. 8 ترکیب آغازگر SRAP باند تکثیر شده قابل امتیازده ی تولید نمودند که 87 باند آن 91/57 چندشکل بودند. بیشترین و کمترین تعداد باند های چندشکل تکثیر شده به ترتیب 22 Me1- Em4 و 8 Me2-Em4 و Me4-Em3 بود. میانگین محتوای اطلاعات چندشکل PIC 0/34 بدست آمد. درصد مکان ژنی چندشکل P از 64/37 تا 82/76 شاخص تنوع ژنی (He) Nei از 0/236 تا 0/303 و شاخص شانون (I از 0/350 تا 0/448 متغییر بود. ماتریس عدم تشابه با استفاده از داد ههای SRAP مبتنی بر ضریب دایس ایجاد شد. بیشترین تشابه بین توده های کرج و ورامین و کمترین تشابه بین توده های ورامین و کرمانشاه بود. ماتریس عدم تشابه برای ایجاد یک دندروگرام با استفاده از آنالیز خوشه ای Neighbor- Joining مورد استفاده قرار گرفت. ضریب کوفنتیک بین تشابهات درخت و ماتریس عدم تشابه 0/0001 < P ؛ 0/93 = r بود. در دندروگرام ترسیم شده، تود ههای گشنیز به 2 گروه اصلی خوشه بندی شدند. این مطالعه کارایی مفید نشانگر مولکولی SRAP در تعیین تنوع ژنتیک بین توده های گشنیز مورد مطالعه را بخوبی نشان داد.

تنوع ژنتیک، گشنیز، نشانگر SRAP