محمدرضا باصری - مدرس گروه معماری موسسه آموزش عالی شفق و دانشکده سما
محمدرضا مشیری - مدرس گروه معماری موسسه آموزش عالی آیندگان ، موسسه آموزش عالی شفق و دا
فائزه شاپوری - مدرس گروه معماری موسسه آموزش عالی آیندگان ، موسسه آموزش عالی شفق و دا

برخی تکنیکهای معماری ایرانی از دیر باز در تمامی بناها به جهت ایجاد آسایش محیطی در فضای زندگی مورد استفاده قرار می گرفتند،این تکنیک ها بدون صرف هیچ انرژی به بهبود شرایط اقلیمی برای زندگی کمک می کردند که هم اکنون به این تکنیک ها تنها به چشمتاریخ نگاه می شود. از انواع این عناصر می توان به پنام ، رون ، هورنو ، تابش بند و غیره اشاره کرد که در هر اقلیم با توجه به شرایطمحیطی غالب، به استفاده مطلوب از این عناصر می پرداختند.این مقاله به بیان ارتباط این عناصر با شرایط عصر امروز می پردازد و به دنبال بهبود بخشیدن به این عوامل از طریق ترکیب ظریف آنها باابزارهای مدرن می باشد و این امر تکامل این تکنیک ها و همچنین کارکرد مناسب آنها را در جهت به وجود آوردن معماری پایدار فراهممی کند. همچنین در این مقاله به دنبال بهینه سازی رفتارهای تطابق بنا با اقلیم پیرامون آن هستیم. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی میباشد .

؛ تکنیک های معماری . تکنیک های ایرانی . معماری ایرانی . تطابق اقیلم و بنا . معماری پایدار