افشین هنربخش - استادیار دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد
مرضیه قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشدآبخیزداری،دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد
رفعت زارع بیدکی - استادیار دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد

سیل یکی از مهمترین عوامل تهدید انسان، سرمایه و امکانات بشری محسوب شده که در ایران بهدلیل اقلیم و توپوگرافی خاص، بویژه بارندری با پراکنش زمانی نامناسب، بهوقوع میپیوندد. به منظور پیش بینی خسارات ناشی از سیل در شرایطمختلف و توجیه اقتصادی و اجتماعی برنامههای کنترل و مهار سیل، پهنه بندی خطر سیل برای دوره بازگشت های مختلف ضروری اس دسترسی به مشخصاتی همچون دبی اوج و حجم سیلاب، که در مباحث هیدرولوژی و طرح هایمختلف مرتبط با آب نقش اساسی دارند، در صورت ثب آمار هیدرومتری در حوزه، امکانپذیر خواهد بود. در این میان،یرمولهای تجربی از جمله روشهایی هستند که در حوزههای یاقد آمار برای تخمین دبی حداکثر سیل بکار میرود. اینروابط در مناطق دیگر جهان تنظیم شده و جه اخذ نتایج مناسب باید اقدام به تجزیه و تحلیل و بررسی حساسیت آنهاکرد. در این تحقیق آمار مربوط به دبی حداکثر در 3 ایستگاه هیدرومتری دزکآباد، تنگ درکش ورکش، و ارمند حوزه آبخیز کارون شمالی واقع در استان چهارمحال و بختیاری طی سالهای 8331 09 جمعآوری و سپس با کمک نرم افزار -SMADA و استفاده از توزیعهای آماری لوگ پیرسون اقدام به برآورد دبیهای سیلابی با دوره بازگشت های مختلف بختیاری و در مرحله بعد با معلوم بودن دبی پیک در هر ایستگاه، واسنجی ضریب منطقهای فرمول تجربی کریگر صورت گرفت .

سیل دبی حداکثر روشهای تجربی ضریب منطقهای کریگر کارون شمالی