محمدجعفر شفیعی - استاد دانشگاه، فارس، کازرون،دانشگاه پیام نور
زینب زراعت پیشه

امروزه خصوصی سازی به عنوان یکی از راه های مورد توجه دولت ها برای رسیدن به رشد مطلوب اقتصادی مطرح است. خصوصی سازی و کاهش تصدی گری دولت در فعالیت های اقتصادی، بخش عمده سیاست های تعدیل ساختار اقتصادی را تشکیل می دهد. گسترش خصوصی سازی نه تنها مشارکت بخش غیر دولتی را در اداره امور تصدی گری اقتصاد افزایش می دهد و به انگیزه کارآفرینی، ابتکار و نوآوری قوت می بخشد، بلکه توان کارشناسی دولت را برای انجام پژوهش های لازم جهت اتخاذ سیاست های کلان اقتصادی موثر و کارآمد بکار خواهد گرفت. باید توجه داشت که برای رسیدن به این مهم موانع بسیاری وجود دارد و نباید از نقش اساسی و کلیدی دولت با سیاست گذاری های صحیح و منطقی خود در رفع این موانع غافل ماند و در نهایت با انجام خصوصی سازی باید با اعمال تغییر نحوه مدیریت جدید در سازمان های خصوصی شده، راه بر رشد و توسعه سازمان تغییر شکل یافته، هموار گردد. دراین مقاله به تعاریف و مفاهیم خصوصی سازی پرداخته شده و جهت گیری های آن برای رسیدن به اقتصاد بهتر و مطلوبتر شرح داده شده است و رویکردهای مختلف به خصوصی سازی اشاره می شوند. سپس سابقه، وضعیت و دلایل ناکامی خصوصی سازی در ایران تشریح می شود و رهنمودهایی برای بهبود خصوصی سازی ارائه می شود.

خصوصی سازی، آزادسازی، رشد و توسعه اقتصادی، تولید ملی