سمیرا زمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه خاکشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مجید محمودآبادی - عضو هیات علمی گروه خاکشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمد هادی فرپور - عضو هیات علمی گروه خاکشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مجید فکری - عضو هیات علمی گروه خاکشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

فرسایش بادی به عنوان یکی از پدیده های مخرب در نواحی خشک و نیمه خشک محسوب می شود که بخش قابل توجهی از این مناطق را در ایران به خود اختصاص داده است. فرسایش بادی تابع دو عامل فرسایندگی و فرسایش پذیری است. تحقیق حاضر به بررسی تأثیر فرسایش پذیری خاک در ارتباط با عامل فرساینده باد در کنترل شدت فرسایش بادی می پردازد. به این منظور با استفاده از دستگاه تونل باد دو نمونه خاک زراعی و ماسه ایی با حداکثر اندازه ذرات 2 میلی متر در معرض سرعت های 2، 9، 18 متر بر ثانیه در ارتفاع 20 سانتی متری و در سه تکرار قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که با افزایش سرعت از 2 به 18 (9 برابر شدن سرعت)، شدت فرسایش برای خاک ماسه ایی و زراعی به ترتیب 12 و 24 برابر شد. همچنین اطلاعات حاصل از مطالعه توزیع اندازه ذرات مبین آن بود که خاک ماسه ایی دارای توزیع اندازه ذرات ریزتری نسبت به نمونه دیگر می باشد و حدود بیش از 90 درصد ذرات آن را ذرات کوچکتر از 0/5 میلی متر تشکیل داده و به همین دلیل فرسایش پذیری آن بیشتر از خاک زراعی بود.

توزیع اندازه ذرات، تونل باد، سرعت باد، شدت فرسایش