علی سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی کشاورزی-آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد کرمان
نوید جلال کمالی - استادیار گروه آب دانشگاه آزاد اسلامی کرمان
محمد علیخانی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی کشاورزی- آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد کرمان

تغییرات اقلیم در قرن بیست ویکم مهمترین چالش پیش روی جوامع بشری است. موسسات تحقیقاتی بسیاری در سراسر دنیا، مدل های گردش عمومی جو (AOGCM) مختلفی را به منظور پیش بینی اقلیم و پارامترهای آن به خصوص بارندگی ودما،برای آینده ارائه داده اند.هدف از این تحقیق حاضر بررسی عدم اطمینان مدل های تغییر اقلیم در تولید دبی می باشد. در این راستا از 35 مدل-سناریوی مختلف مورد تایید هیات بین الدول تغییر اقلیم برای تولید اطلاعات بارش روزانه سال های 2011 تا 2030 بهره گیری شد.در جریان واسنجی مدل مذکور توابع مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت که بهترین آن مجموع مربعات مانده ها می باشد و همچنین روش جستجوی گرادیان تک متغیره و مدل رواناب SCS در این تحقیق ا نتخاب گردید.سپس نتایج بارش 35 مدل-سناریوی مختلف بر مدل بارش-رواناب اعمال گردید و براساس نتایج مذکور دبی پیک با دوره بازگشت 10 ساله از 21/48 متر مکعب تا 150/42 متر مکعب تغییر نشان می دهد. همچنین مقادیر شاخص های (SSR) مجموع قدر مطلق مانده ها، (SSR) مجموع مربعات مانده ها، (PEP) درصد خطا در بی ا وج و (PWR MSE) وزن ریشه خطای اوج (CE) ضریب کارایی محاسبه شد. در نهایت مدل MPEH5 با سناریو SRA2 دارای بالاترین مقدار ماکزیمم دبی محاسباتی برای (سال 2011 تا 2030 ) و همچنین مدل NCPCM با سناریوی SRA1B با میزان 0/59 دارای بالاترین مقدار میانگین محاسباتی برای سال های مذکور بودند.

تغییر اقلیم، مدل LARS-WG، مدلسازی پیوسته بارش- رواناب، مدل ریاضی HEC HMS