اکبر حسنوند - دانشکده زمین شناسی - دانشگاه تهران

سازند آسماری با سن الیگومیوسن یکی از مهم‌ترین سنگ‌های مخزن میدان نفتی پارسی و فرو افتادگی دزفول شمالی در جنوب غربی ایران می‌باشد. این سازند به طور هم شیب روی رسوبات عمیق سازنده پابده قرار داشت و در بالا نیز به طور هم شیب توسط رسوبات تب خویشی سازنده گچساران پوشیده شده است. سازنده آسماری در این میدان اساساً از سنگ‌های کربناتی (آهک و دولومیت) در میان لایه‌های نازکی از شیل به همراه انیدریت قاعده‌ای (با ضخامت تقریبی 10 متر) تشکیل شده است. با توجه به کم عمق شدن تدریجی و رخسار های همراه می‌توان گفت که انیدریت قاعده‌ای در شرایط دیازنتیک اولیه ( EARLY DIAGENETIC ) و در زمان پایین رفتن سطح آب دریا به خروج از آب و در اقلیم گرم و خشک در یک سکانس کم عمق شونده به سمت بالا و در محیط سوپر اتایدال به‌وجودآمده است. جهت تأمین محیط رسوبی سازند آسماری در میدان نفتی پارسی چاه‌های A وB مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت منجر به شناسایی 18 میکروفاسیس و هفت گروه محیطی دریای باز، سد یا باز، کم عمق 30 جزر و مدی ، ریف ، لاگون بالای پهنه جزر و مدی ( سوپر اتایدال طرف دست و پهنه‌های دین جزر و مدی ( اینترتایدال ) قرار گرفتن. تطابق میکروفاسیس های رمپموردنظر با مدل رسوبی پیشنهاد شده برای محیط کربنات توسط باکستون و پدلی ( 1989 / PEDLY & DUXTON) با وجود ریف کومه ای ( PATCH REEF ) نشان می‌دهد که سازنده آسماری این میدان به صورت شلف بدون حاشیه و یک رمپ کربنات می‌باشد. گسترش بقایای موجودات ریف ساز به صورت ریف کومه ای یا ریف منفی دیده می‌شود و وجود سد یا شول ( SJOAL ) باعث ایجاد لاگون در پشت آن‌ها شده است.