قدرت ترابی - عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی - دانشگاه اصفهان
ایرج نور بهشت - گروه زمین شناسی دانشگاه اصفهان
نرگس شیر دشت زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد پترولوژی گروه زمین شناسی دانشگاه اصفهان

در بخش‌های مختلف افیولیت ملانژ نایین سنگ‌های دگرگون شامل دایک ها ی آمفیبولیتی ، آمفیبولیت ، گرانیت دیگرگون، اسکارن ، متاچرت های نواری ، شیست و مردم وجود دارد. در این افیولیت ملانژ ، تانک‌های آمفیبولی تی پس از گذر از درون پریدوتیت های سرپانتینی شده گوشته به آمفیبولی ها می‌رسند. اسکارن ها به‌صورت یک واحد سنگی می‌پوشند و روی آمفیبولی چهار دیده می‌شود. بررسی‌های پتروگرافی و ژئوشیمیایی کانی‌ها نشان می‌دهد که کانی‌های تشکیل دهنده آمفیبولی تا، هورنیلند، پلاژیوکلاز ( لابرادوریت )، پرهنیت ، فلدسپات پتاسیم، اسفن ، کوارتز و مگنتیت است. کانی‌های موجود در اسکارن ها نیز شامل کربنات (کلسیت) کلینوپییروکسن ( سالیت )، گارنت ( گروسولار - آندرادیت) ولاستونیت ، افن و اپیدوت است. دایک آی آمفیبولیتی و آمفیبولیت ها از دگرگونی ناحیه‌ای دایک ها ی دیابازی و گداز های بالشی به وجود آمده‌اند. ژئوترموباروممتری هورنیلند-پلاژیوکلاز نشان از دگرگونی این سنگ‌ها در بخش‌های بالایی رخساره آمفیبولی دارد. اسکارن ها گونی مجاورت سنگ آهک و بخش‌های کربنات چرتهای نواری و گرانیت ها به‌وجود آمده‌اند. اسکارنها بعدا یک دگرگونی ناحیه‌ای را نیز تجربه نموده و دارای برگواری موازی با آمفیبولی تیم‌ها هستند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که سنگ‌های دگرگونی موجود در این افیولیت، قطعات بیگانه نیستند بلکه از جنس خود پوسته اقیانوسی بود و حوصله دگرگونی پوسته اقیانوسی و سنگ‌های رسوبی روی آن هستند.