عبدالعزیز ادریسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکدهی مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیرپلیتکنیک تهران
بهرام دبیر - استاد، دانشکدهی مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیرپلیتکنیک تهران
زهره منصوری - رئیس پژوهشکده انرژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیرپلیتکنیک تهران

در این پژوهش، سیستمهای چرخشی شیمیایی مورد بررسی قرار گرفته است که علاوه بر توانایی تولید هیدروژن امکان جداسازیCO2حاصل از احتراق را به صورت ذاتی فراهم میکند. نقشCO2 در آلودگی آب و هوا و پیامدهای ناشی ازافزایش انتشار آن بررسی و ضرورت کاهش انتشار آن بیان شده است. از میان روشهای جداسازCO 2همچون روش-های پس احتراقی، پیش احتراقی، احتراق با اکسیژن و سیکل کلسیم، سیکل چرخشی شیمیایی در کنار داشتن راندمان مشابه تولید توان (الکتریسیته) با سایر فرآیندها، توانایی تولید هیدروژن به عنوان یکی از محصولات داشته و جداسازی کاملCO2 را امکانپذیر میسازد. درحالی که با بکارگیری روشهای قبلی، جداسازیCO2به صورت کامل نبوده وراندمان حرارتی نیز کاهش یافته است. در سیستمهای چرخشی شیمیایی از اکسیدهای فلزی جهت انتقال اکسیژن از هوا به محفظهی احتراق استفاده میشود تا از تماس مستقیم سوخت و هوا جلوگیری گردد. ساختار کلی سیکل چرخشی شیمیایی، معیارهای فیزیکی و شیمیایی انتخاب ذرات حامل اکسیژن و مواد تقویت کنندهی آنها بیان و تاثیر عوامل مختلف روی راندمان سیستم بررسی شده است. از عوامل موثر بر کارایی و راندمان سیکل چرخشی شیمیایی به تاثیرات میزان اکسایش ذرات حامل اکسیژن، دمای بخار ورودی به راکتور بخار و درصد مواد تقویت کننده اشاره شده است.

سیکل چرخشی شیمیایی، جداسازیCO2/هیدروژن