محمد مهدی مروتی - دانشگاه کاشان، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر
سید مرتضی بابامیر - دانشگاه کاشان، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر

خود تطبیقی روشی موثر برای رویارویی با تغییرات پویای نرم افزار است. به منظور پاسخگویی به تغییرات در سیستم خود تطبیق، نرم افزار باید قادر باشد خودش را با توجه به شرایط جدید تطبیق دهد. نرم افزار خود تطبیق، نرم افزاری است که به صورت یک حلقه بازخوردی توسعه داده شده و قادر است خودش را در زمان اجرا برای پاسخگویی به تغییر نیازها، سیستم و محیط تغییر دهد. یکی از مهمترین مواردی که در این نرم افزارها باید مورد بررسی و رسیدگی قرار گیرد عدم قطعیت است. عدم قطعیت در سیستم های خود تطبیق دارای منابع متعددی است. یکی از این منابع ساده سازی فرضیات است که دلیل بوجود آمدن آن عدم دقت در مدلهای سیستم است. مسئله انتخاب در نرم افزارهای خود تطبیق، یکی از منابع تولید عدم قطعیت مرتبط با ساده سازی فرضیات است. در این مقاله به منظور مدیریت عدم قطعیت موجود در مسئله تصمیم گیری نرم افزار خود تطبیق، تمامی حالات ممکن مورد بررسی قرار گرفته و بهینه ترین حالت انتخاب می شود که در این حالت عدم قطعیت به کمترین حد ممکن کاهش داده می شود. در نهایت به منظور کاهش هزینه بالای این روش، به منظور انتخاب بهینه ترین حالت از الگوریتم ژنتیک استفاده می کنیم

نرم افزار خود تطبیق، مدیریت عدم قطعیت، الگوریتم ژنتیک، مدیریت تصمیم