محمود قضاوی - دانشیار دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
وحید رستمی - عضو هیات علمی گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، ایران
محسن مسیحی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک و پی، گروه عمران ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
اشکان جلالی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک و پی، گروه عمران ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

بطور کلی افزایش ظرفیت باربری پی ها یکی از اساسی ترین دغدغه های مهندسین ژئوتکنیک در بارگذاری بر روی خاکهای سست بشمار می رود. به این منظور روشهای متعددی جهت افزایش ظرفیت باربری پی پیشنهاد شده است که استفاده از ژئوسنتتیکها یکی از این موارد می باشد. قرار دادن ژئوسنتتیکها در خاک، باعث می شود تنش از خاک به مسلح کننده منتقل شده و بخشی از باربری خاک بوسیله اصطکاک بین مسلح کننده و یا مقاومت آن تحمل شود.یکی از دلایل نبود باربری کافی رس ها نداشتن اصطکاک کافی بین ذرات این نوع خاک است. در صورت عدم وجود سطح اتصال و تماس کافی بین خاکو ژئوسنتتیکها ، خاکهایی مانند خاکهای رسی به خوبی قادر به انتقال تنش از خاک به مسلح کننده نمی باشند. دلیل این مساله این است که گسیختگی در سطح تماس قبل از رسیدن به مقاومت نهایی مسلح کننده اتفاق خواهد افتاد. در این مقاله برای بهبود عملکرد انتقال تنش از خاک رس به مسلح کننده از روش نوینی برای تامین اصطکاک کافی استفاده شده است. در این تحقیق تاثیر لایه نازک ماسه ای در اطراف مسلح کننده در خاک رس بر خصوصیات مقاومتی رس وبهبود عملکرد مسلح کننده مطالعه شده است . به این منظور از مدل آزمایشگاهی کوچک مقیاس و مدل عددی با استفاده از نرم افزار PLAXIS 2Dپارامترهایی نظیر ضخامت لایه ماسه ای و محل قرار گیری آن در زیر پی نواری واقع بر خاک رسی خشک مسلح شده با ژئوگرید استفاده شده است. نتایجحاصله نشان می دهد که مدل عددی و آزمایشگاهی تطابق بسیار قابل قبولی دارد همچنین این نتایج نشان می دهد که جهت حصول بیشترین ظرفیت باربری ضخامت لایه خاک دانه ای که مسلح کننده را در بر گرفته است محدود بوده و در پی های نواری زمانی رخ می دهد که ضخامت لایه ماسه ای نصف عرض پی باشد.

پی نواری، ظرفیت باربری، رس مسلح،لایه نازک ماسه ای،اصطکاک موثر