محسن ارزنده نیا - کارشناس ارشد خاک و پی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
محمدهادی داودی - دانشیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری
مهدی سیاوش نیا - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

امروزه ستونهای سنگی و روکش نمودن آنها با ژئوسنتتیک به عنوان یکی از تکنیکهای بهسازی خاک مطرح بوده که به علت کارآیی مناسب، دردسترس بودن مصالح، هزینه کم و سهولت اجرا در سراسر جهان مورد استفاده قرار میگیرد. در این مقاله عملکرد شیروانی خاکی سست بهسازی شده با گروه ستونهای سنگی معمولی و گروه ستونهای سنگی روکش شده با ژئوگرید با استفاده از روش اجزا محدود مورد ارزیابی قرار گرفته است.افزایش ضریب اطمینان پایداری شیروانی برای هر دو حالت بهسازی شده ارائه و با هم مقایسه گردیده است. هم چنین تاثیر محل بکارگیری ستون سنگی در شیروانی و تاثیر عمق عبوری ستون سنگی از گوه گسیختگی مورد ارزیابی واقع شده است. نتایج بیانگر آن است که تاثیر ستونهای سنگی در پایداری شیروانی به صورت اصطکاکی بوده و با بهبود زاویه اصطکاک داخلی شیروانی، سبب افزایش ضریب پایداری میگردند. همچنین افزایش قطر و کاهش فواصل بین ستونهای سنگی تاثیری مستقیم بر ضریب پایداری میگذارد.همچنین مقادیر تنش در خاک اطراف ستون روکش شده در مرکز شیروانی، ستون سنگی و روکش مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به مقادیر تنش در مقاطع مختلف میتوان نتیجه گرفت روکش نمودن ستونهای سنگی در پایداری شیروانی تاثیر نامحسوسی خواهد داشت

ضریب اطمینان پایداری، شیروانی خاکی، ستون سنگی، پوشش ژئوسنتتیک، روش اجزا محدود