محسن هوشنگی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تولید و عملیات، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین
صفر فضلی - استادیار گروه مدیریت، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین
زهرا امین افشار - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تولید و عملیات، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین

کارآفرینی از نگاه دانشمندان علوم اجتماعی، فرآیندی است که در شبکه متغیری از روابط اجتماعی واقع شده و این روابط می تواند رابطه ی کارآفرین را با منابع و فرصت ها، محدود یا تسهیل نماید. در جامعه ایران امروز، موانع کارآفرین انصراف نظر از عوامل سیاسی، اقتصادی، حقوقی و مدیریتی بدلایل اجتماعی فرهنگی از جمله نادیده گرفتن روابط و پیوندهای اجتماعی نیز می باشد. در عصر دانش، سازمانها با به کارگیری دارایی های نامشهود که منابع ارزشی جدیدی محسوب می شوند، از مزیت رقابتی خاصی بهره می جویند. این وضعیت، با اهمیت فرآیند خلق و تسهیم دانش تعریف شده که گویا یاهمیت سرمایه ی اجتماعی به عنوان پدیده مدیریتی جدید می باشد. مفهوم سرمایه ی اجتماعی در درک کارآفرینی حائز اهمیت است. یکی از عوامل تأثیر گذار در نهادینه کردن و اعتلای کارآفرینی، سرمایه اجتماعی است. جامعه ی دارای سرمایه ی اجتماعی زیاد، جامعه ای است که شبکه روابط وسیعتری داشته باشد و این روابط از عمق صمیمیت و اعتماد قابل توجهی برخوردار بوده و افراد دارای میزان قابل توجهی از سرمایه ی فیزیکی، انسانی و یا فرهنگی باشند. در این مقاله ابتدا مفاهیم کارآفرینی و سرمایه ی اجتماعی بیان شده، در ادامه ارتباط بین آنها در احتمال موفقیت و شکست فعالیت ها ذکر می شود. با بیان ابعاد سرمایه ی اجتماعی سعی می کنیم تا به طور مفهومی بهترین ساختار را برای سازمان های کارآفرین پیشنهاد کنیم.

کارآفرینی، کارآفرینی سازمانی، سرمایه ی اجتماعی، ابعاد سرمایه ی اجتماعی، اثرات مخرب سرمایه اجتماعی