ستاره موسوی - دانشجوی دکترای برنامه ریزی درسی دانشگاه اصفهان
محمدجواد لیاقت دار - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفان

استراتژی کارآفرینی یکپارچه غالباً به عنوان یک انتخاب استراتژیک شناخته می شود که شرکت ها آن را برمی گزینند تا جرقه های محیط بیرونی که مفهومش اعلان نیاز به تغییر و سازگاری استراتژیک است را دنبال نمایند. استراتژی کارآفرینی یکپارچه به عنوان یکالزام و رفتار شکل گرفته پیرامون اقدامات و فرایندهای کارآفرینانه تعریف می شود که شرکت ها تلاش می کنند تا آن را بگونه ای طراحی و اجرا کنند که مزایای رقابتی فعلی و آتی شان را در عرصه ی بازار بالقوه محصولات و یا تکنولوژی توسعه دهند. استفاده از استراتژی کارآفرینی یکپارچه به عنوان ابزار اولیه ی سازگاری استراتژیک، تصمیم شرکت ها را برای جست و جوی مزایای رقابتی اصلی و پایدار، از طریق نوآوری و اقدام کارآفرینانه منعکس می کند. استراتژی کارآفرینی یکپارچه، یک جهت گیری اساسی به سمت رشد و پیگیری فرصت هاست و این استراتژی زمانی شکل خواهد گرفت که مطابق با جوهره و ماهیت ماموریت سازمان باشد و سراسر سازمان را شامل شود. مطابق با عقیده میتزبرگ که استراتژی را به عنوان یک چشم انداز می نگرد، استراتژی کارآفرینی یکپارچه یک ایدئولوژی مشترک است که غالباً از طریق الزام به انجام اقدام استراتژیک و دریافت عکس العمل یا پاسخ تحقق می یابد تا اینکه تحقق آن به موقعیت خاص یک شرکت در محیط بیرونی مرتبط باشد. بنابراین استراتژی کارآفرینی یکپارچه در یک مکان مشخص یا یک سطح خاص در درون سازمان، یافتنی نیست، بلکه این استراتژی باید در سراسر سازمان وجود داشته باشد و از پیوندی عمیق، ناگسستنی و همیشگی با ماهیت وجودی و یا ماموریت سازمان برخوردار باشد. هدف اصلی این مقاله بررسی ماهیت وجودی کارآفرینی یکپارچه در سازمانهای هزاره سوم می باشد که در ادامه مدلی اثر بخشی از آن ارائه خواهد شد.

کارآفرینی یکپارچه، استراتژی، مدل اثربخش، انتخاب استراتژیک