داود کیاکجوری - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
حمید اکبرنتاج - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه غیرانتفاعی مازیار نور
بنیامین ادهم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه غیرانتفاعی مازیار نور

اگرچه واژه اکوتوریسم در اوایل دهه 90 در سطح بین المللی مطرح شده است اما این کلمه به گوش بسیاری از ایرانیان ناآشناست. اکوتوریسم به عنوان گرایش نوین در صنعت جهانگردی است. چشم اندازها و مناظر زیبای طبیعت از کانون ها و جاذبه های توریست پذیر این نوع از جهانگردی است، لذا اهمیت دادن به نقش آن در حفاظت از محیط زیست به منظور دستیابی به توسعه ی پایدار امری ضروری است. اکوتوریسم نوعی از مسافرت را عرصه می کند که با گردشگری گروهی متفاوت است و این نوع سفر بسیار فراتر از بازدید از مکانی دست نخورده و زیباست. کشور پهناور ما، با ویژگی های طبیعی خاص برای شیفتگان اکوتوریسم، منطقه بسیار مستعد در زمینه جذب گردشگران طبیعی در سطح بین المللی به شمار می آید. با ید توجه داشته باشیم که نعمت اکوتوریسم علاوه بر پدید آوردن هزاران شغل تازه، بهره برداری ناپایدار از عرصه های منابع طبیعی کشور را، به بهره برداری پایدار از منابع مزبور تبدیل می کند. اکوتوریسم به واقع فرآیند یادگیری و محافظت از طبیعیت که با هدف ارتقا رفاه افراد بومی آن منطقه و یا در اطراف آن ناحیه ارائه می شود اطلاق می گردد. هدف اصلی این مطالعه که بر روی اکوتوریسم منطقه ای که شامل انسان، فرهنگ و منابع مکمل آن می شود، یافتن بهترین راهکارها برای ارتقاء این نوع از گردشگری می باشد که در منطقه گردشگری تنگه ساواشی صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها این نکته را خاطر نشان کرده است که توسعه اکوتوریسم در گرو تقویت افراد بومی از طریق تحصیلات و کارآفرینی اجتماعی و حراست از برنامه های فرهنگی است که می تواند منجر به تغییر جامعه به سمت رفاه و تحصیلات بهتری شود.

کارآفرینی اجتماعی، اکوتوریسم، توسعه اکوتوریسم، کارآفرینی