ناصر ملاوردی

مصرف انرژی در کشور ما در مقایسه با کشورهای دیگر بی سابقه است. یکی از مصرف کننده های عمده انرژی در کشور، وسایل نقلیه و بخصوص خودروها می باشد. متوسط مصرف سوخت خودروهای بنزینی در کشورمان حدود 11 لیتر در روز است در حالی که این مقدار در کشورهای دیگر نظیر آلمان و ژاپن 2/5، در انگلیس 3/5، در فرانسه 1/9، و در کشور آمریکا 7/3 لیتر در روز است. همچنین یک سوم مصرف بنزین و گازوئیل خاورمیانه به ایران اختصاص دارد. مقدرا زیادی از این مصارف قابل کنترل و مدیریت است. مشکل اصلی در این راستا ایجاد جاذبه ها و مطلوبیت کافی برای مصرف کنند گان است به نحوی که اکثریت، وسایل نقلیه عمومی را بر وسایل نقلیه خصوصی ترجیح دهند. امری که با موفقیت در سایر کشورها عملی شده و تجارب زیادی در این زمینه وجود دارد. قسمتی از فعالیتهای لازم در این زمینه مربوط به سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل عمومی و قسمت دیگر مربوط به برنامه ریزی و سازماندهی است، که مورد دوم حتی نیاز به هزینه های سنگین سرمایه گذاری ندارد. اگر چه حتی انجام اینچنین سرمایه گذاری هایی توجیه پذیر و ضروری است، لیکن کیفیت حمل و نقل عمومی فقط مرتبط با کمبود امکانات، تسهیلات و جاده ها نیست بلکه مقدار زیادی از آن به انجام پژوهشهای علمی و اصیل و برنامه ریزی های دقیق بر می گردد. در این تحقیق به بررسی سامانه های حمل و نقل عمومی و مشکلات و موانع مرتبط با توسعه آنها پرداخته می شود. همچنین مشکلات و موانع مرتبط با برنامه ریزی و ساماندهی در این سامانه ها با ذکر شاخص هایی بررسی خواهد شد. نهایتا تاثیر این دو مولفه بر مصرف انرژی و مدیرت موثر آن تحلیل می شود.

مدیریت مصرف انرژی، سامانه های حمل و نقل عمومی، برنامه ریزی و سازماندهی، سرمایه گذاری