محمد مویدی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران

بیش از 50% جمعیت جهان در شهرها سکونت داشته و شهرها نیز با مصرف بیش از 70% انرژی مصرفی بشر، بیش از 75% آلودگی جهان را ایجاد میکنند؛این موضوع باعث میگردد با تولید این مقدارآلودگی،محیط شهری غیر قابل کنترل، ناسالم و کاملا متناقضی ایجاد میگردد. لذا افزایش سطح مصرف انرژی های فسیلی مشکلات فراوانی رادر ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی به همراه داشته است کهمیتوان به چالش هایی چون گرم شدن زمین،تغییرات اقلیمی،انتشارگازهای گلخانه ای و دیگر مسائلی که منجر به افول کیفیت زندگیانسان ها شده اشاره نمود.از اینرو حرکت به سوی پایداری به معنی توجه بیشتر به جریان انرژی از طریق جامعه انسانی و برنامه ریزی جهتاستفاده معقول تر از منابع مطرح می شود.در واقع توسعه پایدار، با هدفبه حداقل رساندن مصرف منابع انرژی تجدیدناپذیر، استفاده پایدار ازمنابع تجدید شونده را در کنار جذب ظرفیت های محلی و پاسخگویی بهنیازهای بشر مورد تأکید قرار می دهد. لذا شهرسازان نیز به نوبه خوددرصدد ارائه راه حل هایی برای کاهش اثرات مخرب زیست محیطیشهرها برآمدند که مباحث شهرسازی نوین با هدف پایداری شهرها و پاسخ به مسائل زیست محیطی و بحران انرژی مطرح اصول،راهکارها وفرم های جدیدی را برای برنامه ریزی و توسعه شهرها پیشنهاد مینماید.مقاله از روش تحلیلی توصیفی در صدد بررسی نظریه های جدیدشهرسازی و دستیابی مدلی برای برنامه ریزی انرژی در شهرها برآمدهاست. نتایج مطالعات صورت گرفته نشان میدهد که برنامه ریزی وفرآیندهای ارزیابی انرژی در شهرها باید بر مبنای بهره گیری از انرژیهای تجدیدپذیر می باشد.

انرژی های تجدید پذیر،برنامه ریزی، برنامه ریزی انرژی،شهر پایدار