نسرین کیارسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری
حجت اله رشیدکلویر - استادیار گروه معماری دانشگاه محقق اردبیلی

اصطلاح پایداری برای نخستین بار در سال 6891 توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان )رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان( مطرح گردید.در این جهان، معماران نیز همسو با سایر دست اندرکاران در پی یافتن راهکارهای جدیدی برای تأمین زندگی مطلوب انسان بوده اند. از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت، واضح است که دانش بوم شناسی به معنای شناخت منابع طبیعی، اکوسیستم ها و توجه به ویژگیهای اقلیمی، نقش کلیدی در تکوین مفهوم و ماهیت پایداری ایفا کرده و در آینده نیز، همچنان مهمترین نقش را در دستیابی این مفهومبر عهده خواهد داشت. مقاله ی حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی مفهوم پایداری واهداف اصلی معماری پایدار وبه تبع آن توسعه پایدار به تامین نیازهای اساسی بشر، بهبود سطح کیفی زندگی برای همه، حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها و منابع طبیعی انرژی و دستیابی به آینده سالم تر بپردازد

پایداری ، توسعه پایدار ، اکوسیستم ، بوم شناسی