لیلا جدی - کارشناسی ارشد گروه بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان
ابراهیم دورانی علیایی - استادیار گروه بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه تبریز
محمد فارسی - استاد گروه بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

درصد بالایی از اراضی و آبهای کشاورزی در جهان و ایران شور هستند که این امر باعث کاهش تولیدات کشاورزی می شود. گوجه فرنگی مانند بیشتر گیاهان زراعی در تمام مراحل رشد خود به شوری حساس است. با توجه به اهمیت بالای این گیاه زراعی از جنبه های غذایی، اقتصادی عملی، اصلاح ژنتیکی آن در جهت افزایش تحمل به شوری مفید به نظر می رسد. نقش گلاریسین بتائین در افزایش تحمل گیاهان به تنش شوری به اثبات رسیده است. به نظر می رسد مهندسی ژنتیک گیاهان از جمله گوجه فرنگی، برای تولید و سنتز گلاریسین بتائین روشی مؤثر برای بهبود تحمل آنها در برابر تنش شوری باشد. در این تحقیق عوامل مؤثر در تراریزش گوجه فرگی زراعی مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان تراریزش در رقم ارلی اوریانا Y مشاهده شد. پی کشت یک روزه ریز نمونه ها در تراریزش گیاهان اثر مثبت داشت. بهترین زمان برای همکشتی ریزنمونه ها با آگروباکتریوم، دو روز پس از تلقیح تشخیص داده شد. گیاهان تراریخته احتمالی، در محیط کشتهای زینش به خوبی رشد کردند و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی هر دو ژن مورد تأئید قرار گرفتند. گیاهان فوق برای آزمایشهای تکمیلی مولکولی و زیست سنجی به خاک انتقال یافتند.

اگروباکتریوم، تراریزش، شوری، گوجه فرنگی، codA