هادی هاشم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
کیانوش چقامیرزا - عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی- گروه پژوهشی بیوتکنولوژی مقاومت به خشکی
محسن سعیدی - عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
مریم صفائیان - دانشجوی کارشناسی بیوتکنولوژی اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی

تنوع ژنتیکی پنجاه و شش واریته گندم ایرانی در سطح DNA با استفاده از هفت آغازگر ISSR مورد ارزیابی قرار گرفت. از هفت اغازگر مورد استفاده، 103 باند تکثیر یافت که 101 عدد از آنها (98/05%) چند شکل بودند. آغازگر B دارای کمترین چند شکلی (91/66%) و آغازگرهای UBC868, UBC811, UBC864 و C دارای بیشترین میزان چند شکلی (100%) بودند. بر اساس تجزیه کلاستر با استفاده از ضریب تشابه ژنتیکی جاکارد واریته ها به پنج گروه مجزا تقسیم شدند. تجزیه به مختصات اصلی، نتایج تجزیه کلاستر را تأئید نمود. کمترین تشابه ژنتیکی بین ارقام شماره 41 (سیمره) و 34(رسول) و همچنین بین ارقام 41 (سمیره) و 31 (شهریار) با میزان تشابه 0/1 مشاهده شد. در حالیکه بیشترین تشابه ژنتیکی بین ارقام شماره 18 (پیشگام) و 19( قدس)، 37(مغان 2) و 39(گوهر)، 33(کرج 2) و 36(مغان 1)، و 55(341) و 56(مرودشت) (0/72) بود.

گندم، نشانگر مولکولی، نشانگرهای ریز ماهواره، تنوع ژنتیکی، ایران