رضا تمرتاش - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمدرضا طاطیان - دانشجوی دکتری مرتع داری واحد علوم و تحقیقات تهران
مایسا اسکندرنژاد - دانش آموخته کارشناسی مهندسی مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و
آذین قربانی - دانش آموخته کارشناسی مهندسی مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و

برنامه ریزی و مدیریت فضاهای شهری نیازمند اطلاعات دقیق فضایی در زمان های متوالی از طرح تغییرات کاربری های اراضی شهری است. پایش این تغییرات برای برنامه ریزان و تصمیم گیران اطلاعات مورد نیاز را درباره وضعیت فعلی توسعه و تغییرات رخ داده، نمایان می سازد و GIS ابزار اساسی جهت تجزیه و تحلیل علمی این تغییرات و داده های پوشش سطح زمین بوده که زمینه مدیریت مورد نیاز را فراهم می کند. بنابراین، تحقیق حاضر به بررسی زمینه های کاربرد این ابزار توین دربرنامه ریزی و مدیریت شهری پرداخته است. مدیریت مکانی و زمانی جمعیت و به دنبال آن خدمات بهینه به جامعه شهری ، مسیریابی بهینه و مدیریت شبکه ترانزیت جاده ای، سازماندهی سیستم حمل و نقل و کنترل هوشمند ترافیک، مدیریت بحران جهت پیش گیری حداکثر از خسارات ناشی از حوادث طبیعی، تهیه نقشه های پارک هاو فضای سبز شهری و همچنین نقشه هایی جهت تعیین مناطقی با اولویت بالا برای ایستگاه های اضطراری، تعیین مناطق امن و پر خطر ازلحاظ میزان جرم و جنایت، بهترین مکان برای دفن زباله های شهری، مکان یابی اقتصادی و در نهایت امایش فضاها و المان های شهری، از جمله قابلیت های سامانه اطلاعات جغرافیایی میباشد. بناراین، با کاربرد GIS می توان ضمن بالا بردن سرعت و سهولت مطالعات شهری مانند سیر تحول شهر، عمران و توسعه ی پیشنهادی مورد نظر و مدل سازی توسعه آتی را برای برنامه ریزی شهری آنالیز نمود و جای شکی نیست که در قرن حاضر طراحی و برنامه ریزی شهری بدون استفاده از این ابزار قدمی بر نخواهد داشت.

سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) ، برنامه ریزی شهری ، مدیریت مکانی