حسن چراغی کوتیانی - اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دانشکده تحصیلات تکمیلی (کارشناس ارشد مهندسی مکانیک)
بهنام لطفی - هواز، دانشگاه شهید چمران، دانشکده مهندسی مواد (استادیار)
محمد حسین باغبانیان - اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دانشکده تحصیلات تکمیلی (کارشناس ارشد مهندسی مکانیک)
موسی عامریان - اهواز، دانشگاه شهید چمران، دانشکده مهندسی مواد (کارشناسی ارشد متالورژی)

در این مقاله اثر تغییر تعداد پاس جوشکاری بر رفتار سایشی روکش استلایت حاصل از جوشکاری GMAW بررسی می گردد. بدین منظور بر روی نمونه ها روکش استلایت به صورت یک پاس و دو پاس رسوب داده شد و جهت ارزیابی ریز ساختار آزمایش های متالوگرافی SEM و XRD انجام گرفت و بمنظور ارزیابی خواص روکش آزمایش های سختی و سایش انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد با اعمال پاس دوم به علت افزایش حرارت ورودی و کاهش نرخ سرد شدن شاهد درشت شدن دندریت ها خواهیم بود. با کاهش نرخ سرد شدن فرصت بیشتری برای رشد دندریت ها و درشت شدن آ نها ایجاد م یشود درصد رقت آهن نیز افزایش م ییابد که باعث کاهش کروم و کبالت در نزدیکی های فصل مشترک یشود. آزمایش های سختی نشان داد با افزایش تعداد پاس و در نتیجه افزایش حرارت ورودی سختی از 450 به 430 ویکرز کاهش یافت. نرخ سایش که عمدتا به سایش خراشان م یرسند به دلیل نرم بودن فاز زمینه و له شدن فاز زمینه به وسیله کاربیدها و فرو رفتن کاربیدهای سخت در فاز زمینه نرم و در نتیجه ماندن بر روی قطعه با افزایش حرارت ورودی کاهش م ییابد XRD فازهای کاربید کروم ، کاربید کبالت و آهن و کبالت را به ما نشان داد که این عناصر دارای شدیدترین پیک ها بودند.

استلایت GMAW سایش؛ ساختار میکروسکپی؛ رقت