وجیهه برومند - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد پردیس تحصیلات تکمیلی، علوم و تحقیقات همدان
محمد نصیری - استادیار دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده مهندسی، گروه کامپیوتر

اخیراً به شبکه های حسگر زیر آبی توجه ویژه ای می شود . حدود هفتاد درصد کل کره زمین از آب پوشیده شده است و بسیاری از حوادث ومنابع بابررسی دقیق و درست محیط زیرآب به راحتی قابل کشف و پیشگیری هستند. شبکه های حسگر بی سیم صوتی زیرآبی برای اهداف مختلفی از جمله جمع آوری داده های اقیانوس شناسی، نظارت بر آلودگی، اکتشافات دریایی، پیشگیری از فاجعه، کمک به ناوبری و نظارت های نظامی مورد استفاده قرار می گیرد. این شبکه ها شامل تعداد متغیری از حسگرها و وسایل بدون کنترلی هستند که در یک محدوده معلوم و مشخص مستقر می شوند و بایستی قابلیت تبادل اطلاعاتی مانند موقعیت، مکان و تنظیمات خود را جهت هماهنگ کردن با یکدیگر داشته باشند. در این مقاله پروتکل های موجود کنترل دسترسی به رسانه مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از نرم افزار شبیه ساز Aqua-sim کارایی و انرژی مصرفی تعدادی از پروتکل های توضیح داده شده بر اساس دو سناریو بررسی شده است.

شبکه های حسگر بی سیم زیرآبی، کنترل دسترسی به رسانه، امواج صوتی، شبیه ساز Aqua-sim