مهدی زمانی لنجانی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه یاسوج
ناصر علیپور مازندرانی - د انشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک دانشگاه یاسوج
مهدی یوسفی - د انشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک دانشگاه یاسوج

میخکوبی خاک یک روش تسلیح در جای خاک است، تئوری استفاده از روش میخکوبی ( نیلینگ) بر مبنای مسلح کردن و مقاوم نمودن تودهخاک با استفاده از دوختن توده خاک توسط مهارهای کششی فولادی با فواصل نزدیک به یکدیگر می باشد . مهارها و انکرها به طورگستردهایبرای تقویت شیروانیهای خاکی و یا سنگی مورد استفاده قرار میگیرند. این نوع المانها، توده ناپایدار خاک و یا سنگ را به یک لایه پایدارسنگی متصل میکنند. سیستمهای مهاربندی و میخ کوبی خاک جهت پایدارسازی و نگهداری سازههای خاکی طراحی میشوند، تا توسطالمان های کششی، تغییر مکان های سازه را محدود نمایند. در این مقاله با تغییر عواملی همچون زاویه قرارگیری میلگردها، مشخصات میلگردها، طول و فواصل بین میلگردها که بر پایداری شیبهای مسلح شده تاثیر فراوان دارند، شش تیپ (با توجه به فواصل مسلح کننده) برای پایداری شیبهای خاکی مورد برریس قرار گرفت ودر نهایت آرایش بهینه و مناسب را جهت استفاده مسلح کنندهها با استفاده از نرم افزارهای Plaxis و Slopw که تیپ 5 و 6 می باشد را تعیین نمودیم.همچنین تاثیر پارامترهای C و ф بر ضریب اطمینان شیروانی های خاکی را نیز مورد بررسی قرار دادیم و به این نتیجه رسیدیم که هر چه چسبندگی و زاویه اصطکاک خاک بیشتر شود، جابجایی افقی شیب کمتر شده در نتیجه شیب پایدارتر میباشد.

مسلح کردن شیب، ضری باطمینان، میخکوبی، مهار، پلاکسیس، اسلوپ دبلیو