حامد کریم نیا - کارشناس ارشد مهندسی استخراج معدن- دانشکده مهندسی معدن، نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود

یکی از مسائلی که همواره تونلسازی در مناطق شهری را با چالش مواجه می سازد نشست قابل توجه حین حفاری تونل و ایجاد مشکل برایسازه های سطحی میباشد. در این مقاله کلاس ریسک آسیبپذیری سازههای سطحی تونلهای خط یک متروی تبریز که با روش EPB حفاری شده اند در حین بهرهبرداری (با احتساب سیستم نگهداری) تخمین زده شده است. بدین منظور ابتدا سازه های موجود در مسیرمقطع مورد بررسی بر اساس اندیس آسیب پذیری ((I(v) طبقه بندی شده و بر مبنای این طبقهبندی، سازه های شماره 32، 33 و 43 در حالت بحرانی تری نسبت به سایر سازه ها قرار گرفته اند. سپس میزان نشست آنها با استفاده از نرمافزار المان محدود Plaxis 3D محاسبه شده است. بر اساس نتایج مدل عددی در مقطع بحرانی، میزان نشست برای ساختمانها به ترتیب برابر 35/5، 14/7 و 30/5 میلیمتر بدست آمد. در نهایت با توجه به اندیس آسیب پذیری و میزان نشست ساختمانها، کلاس ریسک آسیب پذیری ساختمانها تعیین گردید.

حفاری EPB، اندیس آسیبپذیری، کلاس ریسک، نشست سازهها، نرم افزار المان محدود Plaxis 3D