بهمن سلیمانی - عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران، گروه زمین شناسی
مصطفی مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زمین شناسی دانشگاه شهید چمران

ناحیه مورد مطالعه واقع در استان خوزستان، منطقه اهواز- رامهرمز- میدیه را پوشش می دهد. از نظرلیتولوژی، واحدهای سازنده آغاجاری (همراه با لهبری به عنوان بخش فوقانی) بصورت سنگهای رسوبی کلاستیک شامل ماسه سنگ، شیل، مارن و تبخیری است. از ساختهای مهم مشاهده شده لایه بندی مورب کوک مقیاس و بزرگ مقیاس، دانه بندی تدریجی، توپهای گلی، آثار ا نحلالی و پرشدگی رگه ای و سطوح دگرشیبی را می توان نام برد. بر اساس جنس ذرات تشکیل دهنده ماسه سنگها، سنگ منشا آنها را می توان سنگهای رسوبی قدیمی و آذرین با ترکیب اسیدی (میکروگرانیت) دانست. با مقایسه درصد نسبی کانیهای رسی رسوبات دانه ریز، سازنده غالب کانی ایلیت است، و سایر کانیها در زمانهای مختلف تغییراتی را از نظر فراونی نشان می دهند. این موضوع می تواند در ارتباط با 1)دخالت سنگ منشاهای جدید و یا 2) سیستم رسوبگذاری محیط باشد. اگر چه، شرایط رسوبگذاری خود تابع شرایط فرسایشی سنگ منشا بوده، ولی می توان گفت که بر اساس تغییرات کانیهای رسی حداقل سه مرحله رسوبگذاری متفاوت را در سکانس قائم آغاجاری شناسائی کرد. این مراحل مختلف را می توان به نحوی در ارتباط با حرکات زمین ساختی دانست. محاسبه اندیس ک وبلر، تأثیر کمرنگ فرایندهای دیاژنز را در حوضه رسوبی سازند آغاجاری نشان می دهد که این موضوع خود نشانه اندیس تبلور ارثی کانی ایلیت است. این اندیس کمتر از مقدار مناطق دگرگونی ضعیف است و لذا، عدم شرکت مناطق دگرگونی را در اجزاء سازنده رسوبات آغاجاری اثبات می کند. مجموعه کانیهای رسی نشانه محیط رسوبی دشت سیلابی تا مردابی است.