نیلوفر رجبی - فارغ التحصیل مهندسی منابع طبیعی محیط زیست دانشگاه پیام نور لواسانات
محمدرضا نیکومنش - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

اصطلاح توسعه پایدار اولین بار توسط کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه به عنوان توسعه ای که نیازهای نسل فعلی را بدون ایجاد اشکال در توانایی نسلهای آینده در برآوردن احتیاجات خود تأمین می کند، مطرح شد. در زمینه توسعه پایدار دو موضوع اساسی وجود دارد، مردم و اکوسیستم. انسان نیز به عنوان یکی از محورهای اساسی توسعه پایدار مطرح است. موضوع مهم دیگر در زمینه ی توسعه پایدار، مربوط به مسائل زیست محیطی می باشد، که در این راستا باید ساختار ، کارکرد و تنوع سیستم های طبیعی جهان که انسان به آن وابسته است، حفظ شود. برای رسیدن به توسعه ی پایدار باید اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی با هم تلفیق شوند. یکی از موارد مهم مد نظر قرار دادن ملاحظات زیست محیطی است. یکی از مسائل و مشکلات زیست محیطی ای که امروزه در تمام دنیا و بویژه در ایران مطرح است بحث دفع فاضلاب می باشد. ورود این فاضلاب ها، خصوصا فاضلاب هایی که حاوی فلزات سنگین و خطرناک هستند، به محیط (آب و خاک) مشکلات زیست محیطی فراوانی را بوجود آورده است. گیاه پالایی به عنوان یک روش حافظ و دوستدار محیط زیست، یکی از راهکارهای تصفیه و بویژه حذف فلزات سنگین می باشد و همچنین یکی از راهکارهای مورد نظردر زمینه ی حفظ و بهبود کارکرد اکوسیستم ها و تنوع زیستی می باشد و می توان از آن به عنوان روشی که در راستای اهداف توسعه ی پایدار گام بر می دارد، نام برد. در این مقاله با معرفی روش های گوناگون گیاه پالایی و ارایه دلایلی مبنی بر همگام بودن این روش با توسعه پایدار به اثرات آن بر حذف فلزات سنگین با مرور سوابق مطالعاتی در ایران و جهان می پردازیم.

تصفیه زیستی، پساب های صنعتی، فلزات سنگین، گیاه پالایی، فلزات سنگین