مریم قربانی - کارشناس ارشد معماری دانشگاه گیلان، مدرس دانشگاه پیام نور رشت
سیدامین سیدین - کارشناس ارشد معماری دانشگاه گیلان، مدرس دانشگاه پیام نور رشت

زیبایی به شکل پدیده ای بصری، یکی از عواملی است که به شهر، کیفیتی تجربی می بخشد. مولفه های بصری، بخشی از عواملی هستند که در تجربه ی شهر موثر بوده و تداعی شخص از محیط، نحوه ی استفاده و کاربری می تواند کیفیت یک تجربه ی بصری صرف از محیط را، تنزل بخشیده یا تقویت کند. در طراحی شهری، شناخت فرم ها و عملکردهای شهری، بسیار پر اهمیت می باشد. بر اساس مبانی زیبایی شناسی، در طراحی شهری، سطوح مختلف ساختاری وجود داردکه دامنه ی آن، وسعت منظر شهری تا مبلمان شهری را شامل می شود. توجه به ویژگی ها و الزامات هر یک از این سطوح –از دیدگاه قوانین بصری- برای شناسایی شخصیت شهر، ضروری می باشند. این نوشتار، به تبیین ویژگی های سطوح ساختاری در طراحی شهری پرداخته و نیز مشخص می کند که این ویژگی ها، بر پایه ی قوانین بصری مشابهی استوار هستند. پژوهش حاضر، رویکردی تحلیلی و توصیفی است که با استفاده از بیشینه منابع موجود در مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است ومی کوشد تا با برشمردن پاره ای از اصول و مبانی زیبایی شناسی، به تبیین مولفه های بصری حاکم بر فرم های شهری پرداخته و نحوه ی تعامل فرم ها با یکدیگر را مورد بررسی قرار دهد.

مبانی زیباشنایی شناسی، مولفه های بصری، قوانین بصری، فرم، طراحی شهری