حسین حاتمی نژاد - دانشیار دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران
علی مهدی - پژوهشگر دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
معصومه مهدیان بهنمیری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه گلستان

اولین و مهمترین محدودیت برای حل مسائل روزافزون شهری و ناکارآمدی خدمات رسانی بویژه در شهرهای ملل در حال توسعه از جمله ایران، فقدان منابع مالی پایدار و مستمر، نظام ناکارآمد مدیریت و برنامه ریزی هزینه است که در نهایت به عدم موفقیت چشم اندازهای پیش بینی شده شهری و نارضایتی شهروندان منتهی می شود. در این خصوص سیستم مدیریت شهری نوین برای رفع این مشکلات و چالش های در زندگی شهری، الگوهای متعددی همچون الگوی حکمروایی شهری را ارائه نموده است که بنیان اصلی آن بر مشارکت شهروندی استوار است. اما از آنجایی که ارتباط معنی داری میان درآمدزایی مدیریت شهری، عملکرد آن، رضایت شهروندی و در نهایت برقراری آرمان حکمروایی مناسب شهری با مشارکت شهروندان، برقرار است، ضرورت مطالعات بیشتر در این زمینه از اهمیت بالایی برخوردار است که در این مسیر، نگاه نو به منابع درآمدی پایدار در شهرداریها، متضمن آینده روشن برای شهرها جهت توسعه و تحقق شهر ایده آل می باشد. در همین ارتباط مقاله حاضر که از نوع توصیفی - تحلیلی و پیمایشی می باشد، با مطالعه منابع درآمدی و چشم انداز آتی درآمدزایی شهرداری شهر مهاباد (محدوده پژوهش)، به مطالعه این مهم در ارتباط با تاثیر آن بر روند پیاده سازی الگوی حکمروایی مناسب شهری با مشارکت شهروندان پرداخته است. نتایج حاصل از این مطالعه، نشان می دهد که در حال حاضر فاصله بسیار زیادی میان الگوی مدیریتی مذکور و جریان فرهنگی - مدیریتی شهر مهاباد وجود دارد. به طوری که نه منابع درآمدی و عملکردی شهرداری این زمینه را به وجود آورده و نه شهروندان شهر تمایلی به برقراری چنین مکانیسمی دارند. همچنین در پایان پیشنهاداتی پیرامون بهبود وضعیت ساختار مدیریتی و نیز درآمدزایی پایدار شهرداری این شهر ارائه گردیده است.

درآمد پایدار شهرداری، مدیریت شهری، حکمروایی مناسب شهری، مدیریت محلی، شهر مهاباد