شهرنشینی غالب ترین عارضه در کشورهای در حال توسعه است. لذا مدیران شهری به عنوان راس هرم رهبری شهر، وظیفه سنگین ایجاد هماهنگی بین بخش های که شهر را مدیریت می کنند را بر عهده دارند. مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه با مشکلات زیادی از جمله نارسائیهای مالی و مهارتهای تکنیکی روبرو است. همراه با رشد سریع و سرسام آور شهرنشینی در جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه در دو سه دهه اخیر، نقش شهرها در چارچوب اقتصاد ملی این کشورها به کلی متحول و از اهمیت حیاتی برخوردار شده است. نقش نوین شهرها در این کشورها نیازمند نگرشی نوین بر مسئله مدیریت شهرهاست. هدف این مقاله ی توصیفی تحلیلی، تجربه و تحلیل نقش و وظیفه مدیران شهری با تاکید بر گذشته تاریخی آن، آنالیز نظریه های گوناگون مطروحه در برنامه ریزی و مدیریت شهری، بررسی چالش های پیش روی مدیریت شهری در این کشورها، ردی جامع بر نگرش مدیریت واحد در شهرهای کشور و ارائه راه حل آن در کشورهای در حال توسعه که همان رویکرد مشارکتی است، می باشد. از آنجا که مدیریت و توسعه شهرها در کشورهای در حال توسعه توسط دولت های مرکزی پی ریزی و مهندسی شده است، مقامات مرکزی توسعه شهری را از طریق وزارتخانه های مربوطه اداره می کنند و اطمینانی به عمل مستقل حکومت های محلی ندارند نتیجه این عملکرد سازمانی چیزی جز سازمان های محلی ضعیف، با ساختار تشکیلاتی نامنسجم، اختیارات محدود، منابع مالی ناکافی، کارمندان غیر ماهر و ناراضی نخواهد بود.

مدیریت، مدیریت شهری، مدلهای اداره امور شهر، چالشهای مدیریت شهری، مدیریت شهری در ایران